| ΨΑΡΕΜΑ ΑΣΤΡΑΠΗ ΓΙΑ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ ΚΑΙ ΛΑΥΡΑΚΙ.ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ. |  |
 |
 Πάντα μου άρεσαν τα ψαρέματα που είχαν αρχή μέση και τέλος .Δηλαδή ρίξε δίχτυα το βράδυ, γύρισε σπίτι, σήκω την άλλη μέρα το χάραμα, ήταν το χειρότερο ψάρεμα για μένα.Αντίθετα η πρόσκληση να ψαρέψουμε την πανσέληνο στις 20του Νοέμβρη στο λιμάνι του Πειραιά με ζόγκα και καλαμαριέρα, στις 21.00 με 02.30 το βράδυ που το λιμανι ηρεμεί ήταν μεγαλη. Τα ψάρια τρώνε μέσα στο ρεύμα αλλά είναι δύσκολο να σταθεί η πετονιά από σταθερή βάση, ο μόνος τρόπος να ψαρευτούν είναι με βάρκα ,η στο χέρι, με μονάγκιστρα ,συνήθως δολωμένα με καραβιδάκι που ευδοκιμεί και στις δυο πλευρές του ευβοϊκού.  Τα ψάρια δε, που βγαίνουν είναι απρόβλεπτα, από μεγάλες τσιπούρες και σαργούς κοντά στο βυθό, μέχρι γοφάρια και λαυράκια στα μεσόνερα και όλα τους να τρώνε σαν τρελά, καταπίνοντας το δόλωμα γιατί με την ταχύτητα που έχει το ρεύμα αυτό χάνεται μέσα στις δίνες του νερού.Μαλαγρώσαμε γρήγορα, με λίγη καραβίδα που μας είχε περισσέψει από προηγούμενο ψάρεμα, για να δημιουργήσουμε κινητικότητα στα μικρόψαρα (γοπάκια, μπαλαδάκια) που έπαιζαν κοντά στον αφρό και σύντομα οι πρώτες ζόγκες με λαχταριστή καραβίδα έπεφταν μες το νερό, έπειτα μια καλαμαριέρα με εξωτερικό μολύβι YAMASHITA NATURAL ENJOY με το γαλάζιο ασημένιο χρώμα της, ακολούθησε υπακούοντας στα απότομα τινάγματα του δίσπαστου 2.70m spinning καλαμιού μου. Ενώ οι ζόγκες δεν παίρναμε ούτε γλείψιμο, στην καλαμαρίερα ένα ανεπαίσθητο βάρος σαν μικρό σκουπίδι που είχε σκαλώσει στις ακίδες της με έκανε να την ανεβάσω βαριεστημένα στο αγκυροβολημένο καΐκι που είχαμε ανέβει για να ρίχνουμε καλύτερα τις ζόγκες στο κέντρο του λιμανιου. Δεν πίστευα στα μάτια μου, ένα κατακόκκινο καλαμάρι μικρότερο από τη καλαμαριέρα μας κοίταζε μάλλον άγρια.
Αμέσως λειτούργησε το ένστικτο του θηρευτή, μια ρόδα αρματωμένη για τσιπούρες με 4/0 αγκίστρι OWNER 50044 και όχι ζόγκα αλλά περαστό μολύβι ελιά 40 γρ. ώστε αν πιαστεί κάποιο μεγάλο ψάρι και τραβήξει την 0.28 mm ενισχυμένη μάνα του καρουλιού να μπορεί να πάρει ελεύθερα όση πετονιά χρειάζεται μέχρι να καταπιεί το λαχταριστό μας καλαμαράκι. Τσιμπημένο το δόλωμα με ένα πέρασμα από το μυτερό άκρο της ουράς του, ζωντανό ακόμα, έπεσε πολύ γρήγορα στο νερό.
Η ώρα περνούσε, οι ζόγκες και η ρόδα με το ζωντανό καλαμάρι παρέμεναν ακίνητες, μια πολύ μικρή σουπιά που πιάστηκε στην καλαμαριέρα και απελευθερώθηκε αμέσως χωρίς τη παραμικρή σκέψη, κακώς, να δολώσουμε και δεύτερη ρόδα με ζωντανό. Τα νερά άρχισαν να ηρεμούν όταν η ρόδα με το καλαμάρι άρχισε να ξετυλίγετε αργά και σταθερά, ένα όμορφο λαυράκι είχε καταπιεί το ζωντανό μας ολόκληρο. Τέλος, ένα ακόμα καλαμάρι, κατακόκκινο αυτή την φόρα ήρθε στη απόχη μας ολοκληρώνοντας μια καλή και γρήγορη ψαριά, τρία καλαμάρια και ένα λαυράκι ήταν ένα ευχάριστο βραδινό δώρο απο τα ρεμουλκά στο λιμάνι του Πειραιά κάτω από το φουγάρο της ΔΕΗ Κερατσινίου. |
