ΨΑΡΕΜΑ για Καλαμάρια και σουπιές
απο τον Πέτρο Ρεμπότη.
ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
Ένα CD από μια Ιαπωνική εταιρία ήταν το έναυσμα για να δοκιμάσω ενα καινουργιο τροπο ψαρεματος του καλαμαριού και της σουπιάς αλλά και ταυτόχρονα να δοκιμάσω μια καινούργια καλαμαριέρα η οποία είχε αποκτήσει φανατικούς φίλους και μεγάλη ζήτηση παρά την απαγορευτική της τιμή.
Ο πολύ λίγος φωσφόρος εκτός μόνο από δύο δακτυλίδια γύρω από τα μάτια και ένα στην ουρά, αλλά και τον ακαθόριστο γαλάζιο μεταλλικό χρώμα που είχε το ύφασμα που ήταν ντυμένη έφτιαχναν ένα κύκλο περιέργειας για το αν ήταν τόσο καλή στην δουλεία της.
Το CD μας έλυσε κάποιες απορίες και μας έδειξε πως έπρεπε να δουλεύουμε την καλαμαριέρα ώστε να κινείται σαν τρομαγμένη γαρίδα προσελκύοντας έτσι περισσότερο τα καλαμάρια που έκαναν καρτέρι κοντά στον βυθό, που ήταν ντυμένος με φύκια και πέτρες,για να αρπάξουν,το φαγητό τους.
Η τεχνική ήταν ένα άψογο jig, κόντρα στον λίγο αέρα,με διπλά τινάγματα προς τα πάνω αλλά και αριστερά-δεξιά που έκαναν την μικροσκοπική καλαμαριέρα με το εξωτερικό μολύβι να χορεύει σε ρυθμό τρομαγμένης γαρίδας.
Η πρόσκληση για μια βόλτα στον Αλμυροπόταμο ήταν η τέλεια ευκαιρία να δοκιμάσω, όλα αυτά που είχα στο μυαλό μου, στην πράξη. Κατεβαίνοντας στο λιμάνι,έκατσα στο φωτισμένο μόλο,με τα καθαρά διαυγή νερά,το σωστό βάθος και τον καλό φωτισμό,
Ξεκινησα να κάνω δοκιμές με τον εμπειρικό τρόπο που χρησιμοποιούμε όταν δεν έχουμε την πολυτέλεια των χρονομέτρων για να βρούμε την απόσταση της καλαμαριέρας από τον βυθό. Αυτό γίνεται μετρώντας με το στόμα, σε αργό σταθερό ρυθμό,πόσο χρόνο κάνει να κατέβει η καλαμαριέρα μας, σε ένα μέρος που η διαύγεια του νερού μας επιτρέπει, να την παρακολουθούμε μέχρι τον βυθό.
Όταν είναι λοιπόν ομοιόμορφος ο βυθός, χωρίς μεγάλη αποχή δίνοντας ρυθμό στην καλαμαριέρα μας με ήρεμο μέτρημα, έτσι μπορούμε να προσεγγίσουμε πολύ κοντά στον βυθό και να ερεθίσουμε ακόμη και τις πιο καχύποπτες σουπιές και καλαμαριά, χωρίς να κινδυνεύουμε να σκαλώσει κάπου η καλαμαριέρα μας.
Το καλάμι μας ένα καθαρό δίσπαστο Spinning καλάμι με action εως 40 gr. ιδανικό για να πετάει καλαμαριέρες και ψαράκια συρτής από 10-30 gr. και ταυτόχρονα αρκετά παραβολικο, για να εκτελέσει τους χειρισμούς της YAMASHITA EGI OH Q natural color στα 2.5 mm. και στα 10 gr. βάρος. Το μηχανάκι ήταν το ΟΑΣΙΣ 1000 RUOBI και η πετονιά ήταν 0,20 mm και μερικές παραμάνες ήταν όλος ο εξοπλισμός μας. Για απόχη ούτε λόγος, γιατί ενώ οι πρώτες δοκιμαστικές ρίψεις, θα γινόταν κάτω από τις λάμπες του μόλου, θα αναζητούσα τα καλαμάρια στα σκοτεινά σημεία του λιμανιού, περπατώντας.
Με τα πρώτα τινάγματα της καλαμαριέρας μου επιβεβαίωσαν τα καλά λόγια που είχα ακούσει για τον τρόπο που κινείται μέσα στο νερό.
Το ενδιαφέρον που έδειχναν τα περκόχανα και τα λαυρακόπουλα της περιοχής ήταν ένα ακόμα καλό σημάδι ότι οι χοροί που έριχνε θα προσέλκυαν καλαμάρια και σουπιές.
Άφησα την καλαμαριέρα να κατέβει προς το βυθό, μετρώντας μέχρι το δέκα, και έδωσα δύο απότομα συνεχόμενα κοφτά χτυπήματα προς τα πάνω και δεξιά, αυτή τη φορά αντίθετα από την ελαφριά πνοή της απόγειας που φυσούσε από την στεριά, ώστε να μην τυλιχτή η πετονιά στη μύτη του καλαμιού μου. Σαν μαγεμένη η καλαμαριέρα άρχισε να αναπηδά κάνοντας τινάγματα προς όλες τις κατευθύνσεις και τα βάθη, αλλά περίπου στον ίδιο τόπο δίνοντας μια άλλη αίσθηση στην συρτή που είχα μάθει μέχρι τώρα, (δηλαδή την κίνηση από τα βαθειά προς τα έξω) δοκίμασα έτσι τρία ζευγάρια από κοφτά χτυπήματα της καλαμαριέρας και βεβαιώθηκα ότι ο χορός ήταν ολοκληρωμένος.
Οι πρώτες βολές ήταν άκαρπες και η αίσθηση ότι τα καλαμάρια δεν έχουν βγει στα ρυχα ακόμα άρχισε να βαραίνει την ατμόσφαιρα.
Το όμορφο τοπίο,το ποταμάκι με το νερό που έτρεχε με έκαναν να μην με ενδιαφέρει τόσο το αποτέλεσμα.
Ξαφνικά το χαρακτηριστικό χτύπημα του καλαμαριού που στην αρχή μοιάζει με σκάλωμα σε φύκια ανέβασε την αδρεναλίνη μου, και σε λίγο ένα όμορφο μικρού μεγέθους καλαμάρι ξεφύσαγε πάνω στο μόλο.
Ακολούθησαν άλλα δυο λίγο μεγαλύτερα, και περπατώντας προς την άκρη του μόλου κοντά σε ένα πλάτωμα , μια θηλυκή σουπιά ήρθε να προστεθεί στην ψαρο σακούλα μου, (οι θηλυκές είναι στρογγυλές και μαύρες και όταν πιάσεις μια θηλυκή η αρσενική εξακολουθεί να γυρίζει στην περιοχή, ενώ δεν συμβαίνει το αντίθετο, η θηλυκή τρομάζει και φεύγει όταν πιαστεί η αρσενική).
Σε λίγο και μια μεγαλόσωμη αρσενική είχε πιαστεί στην ζωηρή καλαμαριέρα.
Άλλο ένα ζευγάρι σουπιές ακολούθησε λερώνοντας την καλαμαριέρα με μελάνι (τα καλαμάρια δεν φτύνουν μελάνι, σε αντίθεση με τις σουπιές που λερώνουν τις καλαμαριέρες με αποτέλεσμα να μην δουλεύουν σωστά, ίσως μεταφέρουν και κάποιο είδος συναγερμού με το μελάνι τους).
Τα πάντα γύρω μας ήταν νωπά από την πρωινή υγρασία και αυτό ήταν και το καλύτερο σύνθημα, για αναχώρηση και επιστροφή στην Αθήνα γεμάτος χαρά για μια καινούργια τεχνική με καλαμαριέρα για σουπιές και καλαμάρια κοντά στο βυθό.
